Κίκα Ουζουνίδου: Η Κατάθεση Ψυχής μέσα από τα Ανορεκτικά Όνειρα
Να δημιουργούμε όμορφες αναμνήσεις για τα παιδιά μας γιατί είναι ό,τι πιο σημαντικό για την ενήλικη ζωή τους…
Να χτίζουμε όμορφα το παρών μας, για μην γίνει και αυτό αργότερα, ένα επίσης κακό παρελθόν…
Να θυμόμαστε τι θέλαμε ως παιδιά για να κάνουμε λιγότερα λάθη ως γονείς…
Και σε κάθε φόβο να γεννάμε και ένα θάρρος!
Είναι ένα διαφορετικό βιβλίο, δεν έχει τίτλους, κεφάλαια. Δεν περιγράφεις μία κατάσταση, καλείς τον αναγνώστη να τη βιώσει από “πρώτο χέρι”, έστω και αν ποτέ δεν έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο. Ήθελες με αυτό τον τρόπο να δημιουργήσεις μία γέφυρα με τους αναγνώστες του βιβλίου;
Η συγγραφή αυτού του βιβλίου μου βγήκε αβίαστα. Χωρίς κανέναν σχεδιασμό, έγραψα για το βίωμά μου όπως θα μιλούσα σε έναν πολύ δικό μου άνθρωπο. Όταν κάτι είναι τόσο ζωντανό μέσα μας, δεν χρειάζεται ούτε γραμματική, ούτε συγγραφικοί κανόνες, ούτε σχεδιασμός. Χρειάζεται μόνο ψυχή, θάρρος και αλήθεια.
Ένα ημερολόγιο, ίσως, ενός μικρού παιδιού στο οποίο το βίωμα των συναισθημάτων, όπως ο έρωτας, η απόρριψη ή ο θυμός, είναι σημαντικότερο από τον “καθωσπρεπισμό” ενός επιστημονικού βιβλίου;
Στο βιβλίο μου είναι καταγεγραμμένο το βίωμα μου με τρόπο απλό, λιτό και καθημερινό. Όπως τα ένιωσε η παιδική τότε ψυχή μου. Είναι το προσωπικό μου βίωμα και η προσωπική μου οπτική για τα γεγονότα αυτά. Δεν μπορώ να απαντήσω στο τι είναι σημαντικότερο. Η επιστήμη έχει τη βαρύτητα της μελέτης, της γνώσης, των στοιχείων. Το προσωπικό βίωμα έχει την ψυχή… Τα καθένα λοιπόν έχει το ρόλο του. Κάποιοι έχουν ανάγκη να στηριχθούν στην επιστήμη και κάποιοι άλλοι στην απλότητα της ψυχής. Και τα δύο για μένα είναι σημαντικά και απαραίτητα.
Θέλω να επικεντρωθώ λίγο στη διαδικασία γραψίματος. Το να γράφεις για ένα διαρκές ψυχολογικό τραύμα χρειάζεται δύναμη καθώς ανασύρεις λεπτομέρειες τις οποίες ίσως στο υποσυνείδητο είχες κρύψει. Υπήρξαν στιγμές που ένοιωσες την κάθαρση στις λέξεις που έγραφες; Ή ότι κλείνει ένας κύκλος και πλέον μπορούσες να προχωρήσεις μπροστά;
Όταν αποφασίζεις να δημοσιοποιήσεις κάτι τόσο πολύ τραυματικό και προσωπικό, πρέπει μέσα σου να έχουν έρθει ισορροπίες. Να είσαι σίγουρος πως τίποτα πια δεν θα σου ανοίξει ξανά τις ίδιες πληγές. Πρέπει να είσαι μέσα σου έτοιμος και καθαρός. Η ισορροπία είναι πολύ λεπτή για αυτό και θέλει να είμαστε ειλικρινείς με το εαυτό μας αν πραγματικά όσα μας πλήγωσαν τα έχουμε ξεπεράσει ή υπάρχουν ακόμα πράγματα που μας στοιχειώνουν.
Μία κλειστή κοινωνία είναι μια κοινωνία που μεταξύ άλλων βλέπει ένα γυμνό κοριτσάκι να κλαίει στο δρόμο και δεν κάνει τίποτα. Πόσο έχει αλλάξει η κοινωνία μας σήμερα;
Πιστεύω πως πια φοβόμαστε λιγότερο να δράσουμε όταν βλέπουμε να συμβαίνει κάτι στη διπλανή μας πόρτα. Πιστεύω πως σιγά σιγά μαθαίνουμε να παρατηρούμε καλύτερα. Οι δάσκαλοι έχουν πιο ενεργό ρόλο σε κοινωνικά θέματα και έτσι μπορούν από νωρίς να εντοπίσουν ένα παιδί που μεγαλώνει σε ακατάλληλο περιβάλλον.
Ποια ήταν η αντίδραση στην εκδοση του βιβλίου; Υπήρξε κάποιος που να ένοιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγνώμη που δεν έκανε κάτι διαφορετικό ή που δεν βοήθησε όσο έπρεπε;
Το βιβλίο σόκαρε όλους τους δικούς μου ανθρώπους. Ίσως γιατί πρώτη φορά είδαν την αλήθεια κατάματα ο καθένας για το μερίδιο ευθύνης που του αναλογούσε. Με τον τρόπο τους όλοι ήρθαν πιο κοντά μου και στηρίζουν τον αγώνα που κάνω από την πρώτη στιγμή. Νιώθω πλήρης!
Η ικανότητα του να συγχωρείς. Πόσο δυνατή πιστεύεις ότι είναι;
Η συγχώρεση είναι το πιο δυνατό μας όπλο. Και δεν το λέω από τη θρησκευτική άποψη. Είναι ο μόνος τρόπος να έρθει η ψυχή σε ειρήνη! Όταν για κάτι έχουμε θυμό, το κρατάμε ζωντανό και κάθε μέρα μας τρώει. Το να συγχωρήσω δεν σημαίνει πως θα συνεχίσω να ανέχομαι. Σημαίνει πως θα κάνω αποδοχή, θα προσπαθήσω να καταλάβω, θα το ελευθερώσω από μέσα μου και θα ξέρω με τι τρόπο πλέον να προστατεύω τον εαυτό του μου δίχως να κρατάω θυμό.
Έχεις γίνει το κοριτσάκι με το τριαντάφυλλο για άλλα άτομα για να τα βοηθήσεις;
Ο σκοπός αυτού του βιβλίου ήταν να βοηθήσει ανθρώπους που παλεύουν με τον εαυτό τους, που δεν βλέπουν άλλο χρώμα πέρα από το μαύρο, που δεν μετράνε τη ζωή σαν δώρο αλλά σαν εφιάλτη. Σκοπός του ήταν επίσης να ξυπνήσει όλους όσους πλήγωσαν τα παιδιά τους και να τους οδηγήσει να χτίσουν γέφυρες με γερά θεμέλια. Χαίρομαι τόσο μα τόσο πολύ που βλέπω ανθρώπους μέσα από την ιστορία μου να παίρνουν την σπίθα που τους χρειάζεται. Χαίρομαι ακόμα περισσότερο που βλέπω γονείς να προσπαθούν να γεφυρώσουν τις σχέσεις με τα παιδιά τους.
