Το μυαλό μου δεν το βίασε, όχι δεν του το επέτρεψα αυτό…
Ο χρόνος θεραπεύει τα πάντα; Το πέρασμα του χρόνου μπορεί να απομακρύνει τον οξύ πόνο, αλλά δεν θεραπεύει τον πόνο. Από την άλλη πλευρά, ο χρόνος μπορεί να χρησιμοποιηθεί καλά για θεραπευτικούς σκοπούς. Όταν ο χρόνος χρησιμοποιείται καλά, όσον αφορά την επούλωση πληγών, τότε είναι γιατί κάνουμε κάτι συγκεκριμένο με αυτόν και μέσα σε αυτόν. Η Θεοδώρα, στα 19 της έπεσε θύμα βιασμού από ένα άτομο του οποίου ο ρόλος ήταν να διαπαιδαγωγεί και να αποτελεί πρότυπο για τους φοιτητές και για την κοινωνία γενικότερα. Εμπιστεύτηκε τον καθηγητή της, ο οποίος έδειχνε ένα προσωπείο του ευγενικού και ήρεμου ανθρώπου…
Ο χρόνος, η διαχείριση του τραύματος μπορεί να επουλώσουν τον πόνο όμως η ουλή που αφήνει το τραύμα είναι πάντα ένα αδύναμο σημείο του σώματος. Όταν γυρίζω πίσω και κοιτώ αυτά τα κομμάτια μου βλέπω ότι ακόμα και μετά από 20 και χρόνια είναι εύθραυστα. Έχω ενδυναμώσει πολλά από τα άλλα κομμάτια μου για να μπορώ να στέκομαι όρθια στην ζωή.
Πολλοί επίδοξοι βιαστές πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει. Φταίει ο νόμος, η κοινωνία; Πώς σε στήριξε η κοινωνία και το νομικό σύστημα;
Η απόδειξη ενός βιασμού δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά τόσο το νομικό όσο και το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο είναι ακόμα πολύ ελλιπές αλλά και ανθρωποφαγικό. Οι μηχανισμοί πρόληψης είναι σχεδόν ανύπαρκτοι μαζί με την ψυχολογική στήριξη του θύματος που επίσης δεν του παρέχεται αν δεν το επιδιώξει το ίδιο το θύμα. Το σύστημα έχει πολλά παραθυράκια που μεγαλοδικηγόροι χρησιμοποιούν για να διευκολύνουν τους θύτες. Τα θύματα που τολμούν να φτάσουν μέχρι το δικαστήριο εξασθενούν ψυχικά και οικονομικά σε ατελείωτες δίκες. Έπειτα, έρχεται η κοινωνία να σε αποτελειώσει, ρίχνοντάς σου την ευθύνη για κάτι που έκανε κάποιος άλλος. Εδώ θα ήθελα να πω ότι εμένα με στήριξε πολύ μια γυναικεία οργάνωση, ενώ οι γονείς μου άρχισαν να με στηρίζουν μετά από 23 χρόνια.
Ένα θύμα βιασμού είχε πει: “θέλω μόνο να κοιμηθώ, να πέσω σε κώμα, να ξεφορτωθώ αυτές τις σκέψεις. Βίασε και το μυαλό μου;”
Το μυαλό μου δεν το βίασε, όχι δεν του το επέτρεψα αυτό, γιατί απλώς θα είχα διαλυθεί ολοκληρωτικά, στοίχειωσε όμως ένα κομμάτι του για πολύ, πολύ καιρό, κατάφερα όμως αυτό το κομμάτι να το καθαρίσω, νοιώθω ελεύθερη.
Οι ειδήσεις σήμερα μας κατακλύζουν από τέτοια δυσάρεστα περιστατικά. Υπάρχει ανθρωποφαγία σήμερα από την κοινωνία; Πώς την αντιλαμβάνεσαι;
Ναι, υπέστη και έχω υποστεί ακόμα μεγαλύτερη ανθρωποφαγία από σχόλια του στυλ, πήγες με τη θέλησή σου άρα τι θέλεις τώρα, μήπως το φαντάστηκες και απλώς ήταν κακό σεξ, όχι δεν θέλω να ξέρω τι έπαθες. Μέχρι και άτομα που όταν τους το είπα δεν ήθελα να περπατούν δίπλα μου γιατί ένοιωθαν ότι απειλούνται ή ένοιωθαν αηδία.
Εγώ το βιασμό μου τον έθαψα για 20 χρόνια αλλά οι συνέπειές του δεν με ξέχασαν ποτέ καθώς σε κάθε ευκαιρία ξεθάβονται από το σκοτάδι του υποσυνείδητού μου. Η κοινωνία, όμως, εμένα μου απέδειξε ότι έχει κάνει ένα βήμα παραπάνω, καθώς πριν από 23 χρόνια οι άνθρωποι που δεν κατηγόρησαν για αυτό που ΔΕΝ είχα κάνει απλώς έσκυψαν το κεφάλι ή με πήραν αγκαλιά. Τώρα όμως, κάποιοι έσπευσαν και να με υπερασπιστούν. Όμως, δυστυχώς, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας εξακολουθεί να μην συναισθάνεται και να μην θέλει να διαχειριστεί τα κομμάτια της που δεν είναι υγιή.
